در مقاله جدیدی که در Nature Communications منتشرشده، محققان توضیح دادند که چگونه سلول‌های اولیه یا پروتوسل‌های خود-تکثیر را در آزمایشگاه ایجاد کرده‌اند.
آن‌ها معتقدند که این کار به فرضیه فرگشت شیمیایی که برای اولین بار در دهه ۱۹۲۰ مطرح شد، اعتبار می‌بخشد.
«مونیوکی ماتسو» سرپرست این مطالعه توضیح داد که زندگی ابتدا با تشکیل ماکرو مولکول‌ها از مولکول‌های کوچک ساده ایجادشده و این مولکول‌های درشت، مجموعه‌های مولکولی را تشکیل دادند که توانستند تکثیر شوند.
محققان دانشگاه هیروشیما به‌طور خاص برای بررسی منشأ مجموعه‌های مولکولی که از مولکول‌های کوچک تکثیر می‌شوند، تحقیق کردند.
محققان در مطالعه خود قصد داشتند این سلول‌های قابل تکثیر را در آزمایشگاه بازسازی کنند. ابتدا آن‌ها یک مولکول کوچک جدید از مشتقات اسیدآمینه ایجاد کردند که خود را به سلول‌های اولیه تبدیل می‌کرد. سپس این ترکیب برای مشاهده طی یک دوره زمانی معین، به آبی با دمای اتاق و فشار معمولی جوی اضافه شد.
محققان دریافتند که این مولکول‌ها به‌صورت پپتیدها مرتب‌شده و سپس خودبه‌خود قطراتی را تشکیل می‌دهند. دانشمندان با افزودن اسیدهای آمینه بیشتر مشاهده کردند که این قطرات در فرآیندی که قابل‌مقایسه با تولیدمثل سلول‌های بیولوژیکی است، بزرگ‌شده و سپس تقسیم می‌شوند.
«ماتسو» می‌گوید: با ساختن این قطرات پپتیدی که با تغذیه از مشتقات اسیدآمینه جدید تکثیر می‌شوند، ما به‌طور تجربی رمز و راز دیرینه پیدایش زندگی بر روی زمین را روشن کرده‌ایم.
وی افزود: نتایج ما نشان می‌دهد که این قطرات به اجزای مولکولی قابل‌تغییر و فرگشت تبدیل‌شده‌اند و یکی از آن‌ها تبدیل به جد مشترک همه ما انسان‌ها شده است.
علاوه بر این، در طول این آزمایش، برخی از قطرات همچنین نوکلئیک اسیدها را که اطلاعات ژنتیکی را حمل می‌کنند، تشکیل دادند. به گفته محققان این قطرات در برابر محرک‌های خارجی نیز مقاومت بیشتری داشتند و احتمال زنده ماندن آن‌ها بیشتر بود.
این یافته‌ها به فرضیه فرگشت شیمیایی اعتبار بیشتری می‌بخشد و راه‌های بیشتری برای تحقیق در این زمینه پیش روی جامعه علمی قرار می‌دهد.
محققان دانشگاه هیروشیما قصد دارند در مرحله بعدی تحقیقات خود را روی اسیدهای آمینه ادامه دهند تا اطلاعات بیشتری در مورد نحوه شروع زندگی بر روی زمین به دست آورند.
