برای ما دهه شصتی‌ها، تفریح و سرگرمی بسیار محدود بود. – هنوز هم هست البته – آن سرگرمی‌ها و تفریحات هم منوط به دست‌به‌دست هم دادن مه و ابر و فلک و سازگاری خورشید بود که بتوانیم در ماه چندساعتی را به طیب خاطر بگذرانیم و خوش باشیم.
از معدود سرگرمی‌های آن زمان تلویزیون و برنامه‌های آن بود که به‌صورت معجزه‌واری گاهی فیلم یا سریال خوبی نشان می‌داد 
و اگر حمله هوایی و موشکی رخ نمی‌داد و برق هم بود، می‌شد از لابه‌لای تصاویر سیاه‌وسفید و ۱۵ اینچ تلویزیون آن موقع مدتی سرگرم بود.
یکی از کسانی که این خوشی را به خانه‌های ما می‌آورد، شخص باد اسپنسر عزیز بود که به همراه همبازی دوست‌داشتنی‌اش ترنس هیل، خنده بر لب‌های ما می‌آورد.
باد، یک ورزشکار حرفه‌ای بود که پس از دوران قهرمانی روی به هنر هفتم آورد و توانست خوب هم بدرخشد. در دوران بازیگری فیلمهای زیادی بازی کرد و بسیار پرکار هم بود.
خبر درگذشتش غمگینم نکرد، متأسفم کرد و مرا برد به حال و هوای آن سال‌ها و مرور خاطرات تکرار نشدنی صفا و صمیمت دهه ۶۰ و مردم خوبی که فکر نمی‌کنم دیگر تکرار شوند.
به‌هرحال باد عزیز درگذشت اما آثار خوب او همچنان هست و می‌توان با آن‌ها و البته به کمک دوبله زیبا و دل‌چسب دوبلورهای عزیز ایرانی، خاطرات را زنده نگه‌داشت.
یادش بخیر.
یادش بخیر جونم